Bouwvergunning leidt niet altijd tot een btw-bouwterrein

Op 20 november 2017 is een uitspraak van Rechtbank Noord-Holland van 10 november 2017 met kenmerk AWB 16/1382 gepubliceerd inzake het begrip bouwterrein. Een bouwvergunning impliceert volgens Rechtbank Noord-Holland niet automatisch dat sprake is van een btw-bouwterrein. Uit de uitspraak kan worden opgemaakt dat de bouwbestemming op het moment van de levering van het desbetreffende terrein duidelijk en concreet moet zijn.

1. Feiten

Een besloten vennootschap koopt op 17 december 2013 een perceel grond met een oud gebouw en een perceel onbebouwde grond van twee vennootschappen die gezamenlijk eigenaar zijn van de twee percelen. De koopprijs voor de beide percelen bedraagt € 235.000 ex btw. Het perceel onbebouwde grond is bouwrijp gemaakt door de verkoper. De gemeente heeft in 2003 een bouwvergunning verstrekt aan verkoper om op het perceel onbebouwde grond een bedrijfsverzamelgebouw te realiseren. Aan het perceel onbebouwde grond wordt een waarde toegekend van € 217.000. Ter zake van de levering van de onbebouwde grond die op 21 februari 2016 plaatsvindt, wordt op 1 september 2014 een bedrag van € 45.570 aan btw gefactureerd die de koper terugvraagt aan de Belastingdienst. Volgens de Belastingdienst bestaat geen recht op teruggaaf van btw omdat onder andere geen btw-bouwterrein is geleverd.

2. Oordeel Rechtbank

De Rechtbank oordeelt dat ondanks de vermelding van een onjuist btw-nummer aan de koper een correcte factuur is uitgereikt omdat door toedoen van de Belastingdienst een B02-nummer is vermeld en niet het B01-nummer. Het Nederlandse begrip bouwterrein moet met het oog op de Europese jurisprudentie ruim worden uitgelegd. Het Europese begrip 'bouwterrein' omvat ook onbebouwde grond die is bestemd om te worden bebouwd. Volgens de rechtbank wordt geen btw-bouwterrein geleverd. De koper heeft volgens de Rechtbank niet aannemelijk gemaakt c.q. het bewijs geleverd dat koper ten tijde van de levering het voornemen had om het bouwplan waarvoor de bouwvergunning is afgegeven te verwezenlijken. De verklaring van de koper dat de koper het terrein wil bebouwen is geen objectief gegeven waaruit de intentie van bebouwing blijkt. Ook uit de overige stukken zoals verkaveling van het perceel blijkt niet dat bij de koper de intentie bestond om het perceel te bebouwen.

3. Gemeentelijke praktijk

Uit de jurisprudentie van het Hof van Justitie volgde dat het Nederlandse begrip ‘bouwterrein’ uit de Wet op de omzetbelasting te beperkt was. Volgens de Nederlandse wet op de omzetbelasting was sprake van een bouwterrein als ter zake van onbebouwde grond bewerkingen hebben plaatsgevonden, aan de grond of in de omgeving van de grond voorzieningen zijn getroffen of een omgevingsvergunning is afgegeven. Volgens het Hof van Justitie is sprake van een btw-bouwterrein als sprake is van onbebouwde grond die is bestemd om te worden bebouwd. De Nederlandse Wet op de omzetbelasting is aangepast. Vanaf 1 januari 2017 wordt het begrip bouwterrein in de Nederlandse wet op de omzetbelasting gedefinieerd als onbebouwde grond die kennelijk is bestemd om te worden bebouwd. In de wetsgeschiedenis wordt aangegeven dat om de beoordelen of de grond is bestemd om te worden bebouwd alle omstandigheden inclusief de intentie van partijen in acht moeten worden genomen. De intentie van partijen moet overigens wel worden ondersteund door objectieve factoren. De aanvraag van een omgevingsvergunning of de gemaakte kosten van een architect of een adviesbureau zijn een dergelijke objectieve factor.

4. Commentaar

Ter zake van het geschil speelt de oude definitie van het begrip 'bouwterrein'. Op basis van het oude begrip 'bouwterrein' was sprake van een btw-bouwterrein. De redactie van Taxnavigator vraagt zich af in hoeverre het oude Nederlandse begrip 'bouwterrein' op grond van Europese jurisprudentie in het nadeel van een belastingplichtige mag worden uitgelegd. Wij nemen dat de belastingplichtige hoger beroep instelt.

Dit bericht is opgesteld door de redactie van Taxnavigator

Deel dit bericht: